Projekt pod górkę

    Reaktywacja staroci nie zawsze jest prosta, łatwa i przyjemna. Czasem wszystko idzie nie tak, wszystko pod górkę i na przekór. Przekonałam się o tym ostatnio bardzo dotkliwie. Mąż zgłosił zapotrzebowanie na większą szafę, bo podobno nie miał gdzie chować swojego dobytku. Upatrzyłam mu więc  prostą trzydrzwiową szafę i obiecałam szybko ją pomalować. Projekt był prosty - szafa miała byc czarna, mocno obdrapana, taka wiecie - w stylu chippy. Przewidywałam, że w jeden dzień uwinę się z robotą. O ja naiwna :(

 

 To jest zdjęcie z ogłoszenia - prawda, że fajna ta szafa?

Problemy zaczęły się już przy transporcie. Sprzedawca zapomniał opróżnić szafy, więc operacja strasznie się przeciągała. Na dodatek cholerstwo okazało się tak ciężkie, że panowie porzucili szafę w garażu. Wymyśliłam więc, że szybciutko w tym garażu ją wyszlifuję, a potem już w pokoju, w przyjemnym ciepełku, pomaluję, gdyż do warsztatu zimą się zbyt chętnie nie zapuszczam, z uwagi na brak ogrzewania. A jeszcze postanowiłam w tym garażu częściowo szafę zabejcować, bo miało spod farby wyzierać sporo ciemnego drewna. Niestety niosąc puszkę bejcy pod pachą zachciało mi się schylić i cała bejca wylała się prosto na kurtkę i jeansy. Kurtka stara, więc nie beczałam, ale jeansy jeszcze całkiem ulubione.

W końcu szafa znalazła się już w pokoju, a ja pełna optymizmu przystąpiłam do zasadniczych robót, czyli do malowania. Użyłam farby kredowej firmy Autentico. Kiedy farba trochę podeschła, planowałam ją solidnie powycierać mokrą gąbką tu i tam, żeby odsłonić naturalne drewno. Wcześniej już tak robiłam i wiedziałam, że kredówkę daje się łatwo zmywać. Jednak z tą farbą było zupełnie inaczej. Farba nie zmyła się ani odrobinkę, co zapewne potwierdza fakt, że jest bardzo trwała i odporna na ścieranie. Nie chciałam natomiast zbyt mocno szorować papierem ściernym, żeby nie zetrzeć bejcy. Moją koncepcje trafił więc szlag. Cała czarna absolutnie nie wchodziła w grę, bo wyszłoby z niej takie zwyczajne pudło.

W niedzielę rodzina na szczęście wyprawiła się w góry, a ja rozpoczęłam walkę na nowo. Nie było wyjścia, trzeba było odpalić szlifierkę - w pokoju!!! Kto szlifował, ten wie, co to oznacza. Hmm wyszło mi takie coś. Mąż się załamał :)

Od poniedziałku czekało mnie więc kolejne szlifowanie, malowanie, paćkanie, kombinowanie - zeszło mi w sumie kolejne cztery dni. Jakby tego było mało, pojawił się jeszcze jeden, delikatnie mówiąc, śmierdzący problem. Szafa miała swój specyficzny zapaszek starej szafy. Nic nie pomogło malowanie wewnątrz. Nie pomogła też soda, neutralizator zapachów, chlor, imbir. Internetowe koleżanki specjalistki podrzucały coraz to nowe pomysły, z kocim żwirkiem na czele. Ostatecznie udało się osiągnąć sukces z pomocą choinki zapachowej o zapachu wanilii.

 Jak widać, kolejne wariacie są coraz ciekawsze :)

A tu już efekt końcowy. Co prawda wcale nie miałam zamiaru używać złotka, bo w końcu miała to być szafa dla męża. Ostatecznie jednak to właśnie ono uratowało cały projekt. Dzięki niemu szafa zaczęła żyć, nie była już taka smętna i ponura. 

Summa summarum wyszła całkiem inna szafa niż zakładałam, ale polubiłam ją taką.

Mąż nie do końca podzielał mój optymizm i początkowo był raczej sceptyczny, ale skoro się już wprowadził, to chyba się z szafą polubili :)

 

Czy Wy też macie czasem tak pod górkę?


Pozdrawiam serdecznie
Kasia